ابوالحسن الولوالجی بزرگ ، مردی بسیار دان و از یاران صمیمی ابوریحان بیرونی بود. گاه و بیگاه از او دیدار و درباره مسائل مختلف علمی با او گفتگو می کرد. به هنگامی که ابوریحان بیمار شد فواصل ملاقات این دو کوتاه تر ، و مباحثات علمی شان درازتر و گرمتر شد. این گفتگوها تا آخرین روزحیات ابوریحان همچنان برقرار بود. نوشته اند: ابوریحان در آخرین ساعت زندگی مسئله ای درباره تورات از ابوالحسن پرسید. او گفت: ای دوست! اکنون چه جای این گفتگوهاست و دانستن و ندانستن این مسأله ترا چه سود می بخشد؟!
ابوریحان گفت: مگرحدیث ” اطلب العلم من المهد الی اللحد ” را نشنیده ای؟ آیا اگر این مسأله را بدانم و بمیرم، از اینکه نادانسته بدرود زندگی گویم افضل و بهتر نیست؟ ابوالحسن این مسأله را شرح گفت و هنوز دقیقه ای چند از پایان گرفتن سخن او نگذشته بود که روزگار ابوریحان به سر آمد و بانگ شیون از اهل خانه برخاست.
منبع: پند و عبرت ، احمد احمدی بیرجندی، ص ۶۱٫
